Inleiding
Buiten twee keer een zakelijk trip van een dag of zes naar Dallas Texas, ben ik inmiddels 22 jaar niet meer buiten Europa geweest o.a. door de vliegangst van mijn
echtgenote Jolanda. Voordat ik haar leerde kennen trok ik twee jaar achter elkaar ruim 4 weken door Brazilië, dat liefde op het eerste gezicht bleek te zijn. Het land, de tegenstellingen en de
dans/muziek geweldig (2000) Vooraf boekte ik de vlucht, twee overnachtin-gen en een huurauto om vervolgens op mijn eigen tempo van noord (Fortaleza) via Natal, Recife, Aracaju naar midden
Brazilië te trekken, naar
het door Nederlanders en Portugezen gestichte Salvador de Bahia. Om vervolgens terug te rijden en met het vliegtuig via Brasilia naar Rio te vliegen. In 2021
vooral Rio de Janeiro en San Paulo gedaan incl. de klim naar de top van Corcovado met het wereldberoemde Christusbeeld en het echte carnaval in het Samba-drome. Op weg naar mijn
65e-verjaardag dacht ik: "Het wordt eens tijd om er weer op uit te trekken. Ik doe mijzelf een rondreis kado". Zoveel mogelijk soorten muziek, meerdere culturen, meerdere landen bezoeken en veel
zien, flink wat historie en natuurschoon natuurlijk.
Het is nu 30 januari 16.56u. Mijn bagage staat al klaar. Zo'n zin in. En ja, alleen een rugtas. Negentien keer een vliegtuig in en uitstappen, met
dus het risico 19x je koffer kwijt te raken. Daarnaast zou ik bijna € 600 toeslag moeten betalen voor die extra koffer. Ik koop onderweg (Mexico, Cuba, Jamaica) wel wat
shirts, slips en sokken. Even een wasje en wat er niet meer in de tas past, laat ik achter.
De muziek-rondreis van mijn leven
Start spreadin' the news I'm leaving today,
I want to be a part of it, New York, New York.
The Voice
Dag 1 - 2 februari
Het had even wat voeten in de aarde, met dank aan Vliegtickets.nl (nooit meer dus), maar het gaat nu echt gebeuren. 9.15 uur met United rechtstreeks naar New York. Ik was binnen 17 minuten van
mijn bus door de incheck, beveiling en langs de douane. De hele reis (8u) uitstekend verzorgd met een warme maaltijd, sandwiches, koffie fris (7x) en wat te knabbelen. Ik was de enige op een rij
van drie, dus lekker een uur of twee lang-uit. Eigen telefoonoplaatpunt en een zeer ruim assortiment prive entertainment. Uit-
delijk dus beter dan de eerste optie over Barcelona. Om 11.35u aankomst op New Jersey in plaats van JFK. En met een tour met de bus door een groot deel van Manhattan, uiteindelijk 10 straten van
mijn hotel Pod 51
afgezet, dus 10 minuten over de Madison Ave gelopen. Wat is het toch simpel met die staten die gewoon genummerd zijn van 1 tot 145 en een 12 avenues die er dwars op staan. Na mijn spullen gedropt
te hebben, bijna 3 uur door Manhattan gezworven. De
Trumptower, Broadway, Radio City Hall, waar ik 42 jaar geleden met de Bato Band ook was, de grote banknamen, de diamant-buurt, wauw, wauw, wat een gebouwen, wat een autos (ze toeteren nog steeds
veelvul-dig), wat een bruisend gebeuren, met honderd foodtrucks door het centrum, wat een stad. Er zijn niet alleen veel grote mer-kenwinkels maar ook veel grote SUV's en andere kostbare zoals
deze Rolls Royce. Als die er vandoor gaat, heb je niets aan deze wendbare polirieauto. Morgenochtend pak ik de metro en pak ik de randen mee met naar natuurlijk ook de Statue of Liberty. De foto
met het tegenlicht heb ik genomen vanaf ons dak-terras op de 14e verdieping.
Dag 2 - 3 februari
Het is even wennen aan die 6 uur tijdsver-schil, was al rond 6 AM wakker. Om 7.30u
klaar om een aantal fraaie plekken te gaan bezoeken. Eerst even een broodje en dan met de subway naar het zuidelijkste puntje. Voor € 3 kun je New York van noord tot zuid mee rijden. Even je cc
aanbieden en de toe-gangspoort opent zich, ticket niet nodig. Het was of de metro, lijn 1, op mij stond te wachten. Ik had geen ticket naar Statue of Liberty, maar was ook niet te doen geweest,
het was -6 C en door de straffe wild voelde het als -15 C.
Indrukwekkend dat oorlogsmoment, acht gigantische muren met aan beide zijden de gevallen aan Amerikaanse zijde in WO II met de adelaar in het midden.
Een dikke kilometer naar het noorden, na een hete koffie, het 9-11 memorial bezocht. Wat indrukwekkend die twee grote putten met alle namen van de overledenen op de randen op de plaats waar, tot
die beruchte 9e november, de Twintowers stonden, pal naast hert imposante WTC.
Daarna Harlem bezocht. Natuurlijk met de metro. Er is veel politie te vinden op de stations, tijd voor een selfie. Het is wel gek als je op weg naar het Central Park een bus tegenkomt waarop op
de richtingbalk staat: 'Harlem via Amsterdam' wanneer je in New York loopt. Besloten om het zuidelijk deel te pakken. Wat een enorme hoogtes die gebouwen erom heen en zo smal, eng
gewoon. Ik dacht even de Twins te zien, maar het bleek een ander duo. Aangekomen bij de ingang van CP ter hoogte van 59str, een vreemd bord midden in de stad. Dat verwacht je niet. Leuk die
bankjes zijn geadopteerd. Iets dat ik eerder ook al in Schotland zag. Of ter nagedachtenis van een overledene of gewoon om een mooie boodschap op te zetten.
En dan die Eik, geen idee waar ik mijn pincode moet intoetsen. Bij het verlaten van het park wordt mij eindelijk duidelijk waarop het eerder genoemde bord betrekking op had. Lekker even
struinen langs de winkels die niet passen bin-nen het budget van mijn Visacard. New York zelf is al duur genoeg, het lijkt Schiphol wel.
Met de Baro Band-dagtrip in '81 zijn we naar boven gegaan in het Empire State Building (hiernaast) om New York van bo-venaf te bekijken. Ik had gehoord dat dat ook kon bij Rockefeller Centre. Eerst ge-noten van alle immense muurbeschilde-ringen, de bedrijvigheid en al die bijzon-dere winkels in het immense pand ver-spreid over meerder etage's en daarna naar enor-me hoogte, 'The Top of the Rock'. Kijk even mee naar de opnames vanaf de 67e en 68e-etage.
Flesje water 0,5 liter $ 3,25. Budbiertje 0,33L $ 6. Heineken 0,33L $ 7,75
Eenmaal met de voetjes weer op de bega-ne grond, verrassend op het binnenplein van Rockefeller Plaza, een ware schaats-baan inclusief stubes. Met deze temperat-uren in Februari, helemaal niet gek
na-tuurlijk. Maar zo midden in het centrum tussen de wolkenkrabbers toch wel apart. Helaas loopt het tegen 13u de tijd dat ik mag uitchecken. Gelukkig was RC in dezelfde straat als mijn hotel en
was ik op tijd om mijn spullen te pakken. Nog even wat door een ander deel van Manhatten geslenterd en wat gedronken en toen de metro gepakt naar de rand van NY om ver-volgs met de Airtrain
binnen 10 minuten naar JFK gebracht te worden. Het leuke is dat je nog kort iets ziet van de huizen aan de rand met ver in de achtergrond de skyline van Manhattan. Ruim op tijd op het vliegveld
om wat te eten en even online te gaan.
Via Charlotte vlieg ik vanavond naar Memphis. Helaas vertrekt de laatste een stuk later en verwacht ik 00.05u aan te komen wat uiteindelijk 00.30u werd en dan is er nauwelijks busvervoer. De
vlieg-tuigen worden steeds kleiner. Vlieg nu met de American Eagle.
Gelukkig hadden bij aankomst op het vliegveld van Memphis, medepassagiers zoveel onderhandelingstijd nodig, dat de taxichauffeur er voor koos mij de eer te gunnen.
Ik had er voor gekozen dicht bij Graceland en dus het vliegveld te logeren en niet downtown Memphis en dat heeft zo zijn nadelen maar ook voordelen. Wanneer ik het hotel betreed klinkt de
Elvismuziek al door de lounge, die ook nog eens vol-hangt met schilderijen van The King.
Het is rond 01.40u (08.40u bij jullie) wan-neer ik ga genieten van mijn kingsizebed. Het voelde als een nachtvlucht, dus best wel vermoeiend. Maar het is allemaal weer gelukt vandaag en morgen is
het wel de topdag van deze bijzondere trip.
'A dream become true'
Dag 3+4
Hier heb je dan maanden naar toe geleefd, een bezoek aan The King of Rock & Roll en zijn materiele nalatenschap, Graceland. Iets wat je als groot fan toch eens
in jouw leven moet doen. En dat ik groot fan ben, bewijst de Elvis-tattoo op mijn schouder wel.
Het werd echt genieten. De diverse familie-graven, het huis met uizondering van de bo-venverdieping (blijft prive), de bijzondere en inmiddels klassieke auto's, de beide vliegtui-gen, de motoren,
de outfits, de enorme hoe-veelheid gouden platen, de duizenden pos-ters en persoonlijk attributen bv. in het mili-taire deel, de film die ze draaiden op ledtv's, maar ook bioscoopschermen en de
filmset van de Elvisfilm welke afgelopen jaar uit kwam met Tom Hanks. Maar ook Lisa heeft al haar eigen 'paviljoen'. Echt te gek wat ze daar de afgelopen 45 jaar bij elkaar hebben
ge-bracht.
Ik heb zoveel foto's gemaakt, veel te veel om hier te tonen, dus ik maak een selectie.
Het huis.
De woonkamer, de eetkamer, de keuken, de videokamer met drie tv's naast elkaar en een audio-installatie, zijn mancave met pooltafel, de later aangebouwde
junglekamer, de carpool, zijn kantoor, politie-items, de studio, speelkamer, prive fitnessruimte, met squashzaal en natuurlijk de paardenwei, want ooit waren ook paarden. Door het huis heen vele
spiegelwanden en door het gehele complex vele tv's, aangeboden door RCA Records.
De graven van Elvis, oma Minnie, moeder Gladys, doodgeboren broer Jess Caron, vader Vernon Elvis, dochter Lisa en kleinzoon Benjamin Storm. Ik was er 13 dagen na de teraardebestelling van Lisa. Er waren dan ook nog veel bloemen en bloemstukken aanwezig van de uitvaartceremonie van Lisa.
Elvis kostuums en gouden platen.
Elvis verzameling vliegtuigen, auto's, motoren en andere vervoermiddelen.
Heb je de film 'ELVIS' vorig jaar (2022) gezien met Tom Hanks als colonel Parker? Dan zou je deze set moeten herkennen.
Eigenlijk stond het Stax Museum (The story of American Soul Music) nog op het programma. Nog een tweede museum bezoeken na alle overweldigende indrukken van Graceland, was wellicht iets te veel van het goede. Daarnaast reed er geen bus van de buitenarea naar downtown Memphis, daar-om besloten de taxi terug te nemen naar het hotel. Ik sluit niet uit dat we over een paar jaar nog terug gaan naar Graceland en Memphis. Je weet maar nooit.
Dag 5 - 6 februari
Weer heerlijk geslapen met weer een mooie herinnering erbij. Tijd om jullie ook mee te laten genieten hiervan, dus
online voor het plaatsen van wat fotocollages. Leuk om te delen en ik hoop dat jullie er ook van kunnen genieten.
Later een wandeling gemaakt in de omgeving van het hotel waar de tijd 40 jaar lijkt te hebben stilgestaan. Alles nog in de bekende bruine kleuren uit begin jaren tachtig. Het was nog wel even
genieten van de rijen splinternieuwe trucks even verderop.
12u tijd om uit te checken begeleid door 'Suspicious Minds' dat door de lounge klinkt. Jimmie mijn 'nieuwe' vriend (68 jaar oud, 30 jaar Coke gebruikt, maar 18 jaar clean) die midden in het leven staat en mooie verhalen verteld terwijl hij mij naar het vliegveld van Memphis rijdt.
Ik dacht dat JFK en het vliegveld van Charlotte en Memphis groot waren, maar Dallas spant de kroon. Ik kon mij dat van 2007 niet meer herinneren. Maar liefst zes terminals waartussen je je als
passagier alleen kunt verplaatsen met de Sky-Train, een soort metro maar dan in de lucht die steeds rondjes rijdt. Iedere terminal met een eigen klein winkelcentrum. Wat een mensenmassa's
verplaatsen zich daar. En dat die Amerikaanse vliegtuigmaatschap-pijen er een potje van kunnen maken, be-wijzen deze berichten. Let op de tijden. Binnen 6 minuten! Leve het
internet.
Dallas Fort Worth was de tussenlanding op weg naar Louis Armstrong Airport New Orleans (goeie naam), Luissana.
Dag 5 - 6 februari
Het wordt vandaag 25 C, dus in t-shirt op pad met wel een jas voor vanavond. Ontbijten en even mijn verslag bijwerken en dan hup de bus in, die stopt bijna voor het hotel aan de overkant voor het
Rama-dahotel. Fiets mee. Geen probleem. Die hang je gewoon aan het fietsenrek voor op de bus. Wel hopen dat de buschauffeur je ziet, anders heb je een probleem. Ze zijn het gewend. Je stort
je muntjes in een opv-angbak en voor $ 3 maak je 24 uur gebruik van bus en metro, die ze hier trein noemen
Even overstappen op de tram en hoppa je land zomaar in de French Quarter, waar het vooral gebeurt in NO. Je hoeft niet altijd de bus of tram te pakken, je kunt je ook laten verplaatsen in een
soort riksja. En voor een citytour, kun je een koets pakken. Geen paard ervoor maar altijd een ezel hier.
Ik zei nog tegen mezelf, koop nou geen flesje water in de straat waar al die beken-de hotels staan en ja hoor $ 4,07 voor een fles van 0,6L. Maar bij deze temperaturen wel een must.
'Meet the king and queen'.
Op de boulevard op weg naar de afvaart-plek van de boot voor vanavond, weer een holocaustmonument en twee nieuwe vrienden. Niet erg spraakzaam overigens.
Ja hoor hij ligt er klaar voor de boottocht vanavond, City of New Orleans.
Hier geen slotjesbrug, maar een slotjes-steiger. "Love wins" meldt het bordje.
Op de French Market, een open maar wel overdekte markt allemaal leuke (non-) food uitstallingen. En wie denkt dat je oesters alleen kunt eten in sjieke restau-rants, die heeft het mis, het kan
ook gewoon op deze French Market.
Overal leuke terrasjes met live-muziek, dat is genieten lekker in het zonnetje op een bankje in het park met naast je lekkere swingende muziek of een mooie blues.
Het is 14.15 uur en het bord bij deze eetge-
legenheid zegt 'Live Music Daily 2pm to 10 PM', dus tijd voor een broodje, koffie en een pecanwaffel en genieten van die live-muziek. Nou the food was good maar dat 'live' viel wat tegen. De
visable guy speelde op piano. De muziek kwam uit een piano-la. (= een piano die door een papieren muziekrol en wat techniek muziek voort-brengt en zeer populair in de 1e helft van de 20e
eeuw).
Ze houden hier erg van voo-doo. Je vindt hier heel veel winkels met allerlei grieze-lige/mysterieuze artikelen, een soort carnaval, maar dan even anders,
Wanneer je van gothic houdt, ben je hier op de goede plek. In de straat achter de boulevard vindt je allerlei bars die in stijl zijn ingericht en die zo duister zijn, dat je de lamp van je
telefoon nodig hebt om een mooi plekje aan de bar te vinden.
Het stadspark voor een prachtige basiliek.
Genieten van al die mooie balkonnen met de smeedijzeren versiering waar NO zo om bekend staat al dan niet rijkelijk en kleur-rijk versiert of zelfs voorzien van kleurig aangeklede poppen.
Maar ook op straat wordt mu-ziek gebracht en gezongen, door solisten of een complete brassband.
Wil ik ook! Allemaal instru-menten op het dak van Lancia.
Het lijkt wel of ze net als in New York, aan het bezuinigen zijn, maar het al wel de wend-baarheid van de mini-auto's zijn.
Wel eens een cigaret gerookt terwijl je op je hoofd stond?
En wie hebben we daar? Jeanne d' Arc, aangeboden door de Franse overheid
aan de inwoners van French Quarter.
18.00u, tijd om de radarboot op te zoeken.
Een jeugdbrassband uit Wis-consin verwelkomt de passa-giers op de kade.
De band ging mee de boot op en heeft een deel van de trip gespeeld op het
bovendek af-gewisseld met jazz en blues ge-bracht door een trio van
muzi-kanten. Er werd gedineerd en er was een ruime keuze aan fris,
bier, wijn en cocktails.
Gelukkig was er niet veel wind en was het goed vertoeven op het water. En
natuurlijk een prachtige view, de skyline van French Quarter.
Na de boottocht nog even wat gedronken in Bourbonstreet en nog even zitten genieten van de live-band. Rond 21.30u weer de
tram en bus gepakt terug naar het ho-tel. Gelukkig een goed aan-sluiting met nog geen vijf minuten wachttijd. Best een beetje spannend met de dron-ken en high gerookte inwoners van NO in de
bus.
Er worden in Amerika flink wat joints gerookt. 21.25u in het hotel. 5.25u Nederlandse tijd. Het begint te wennen.
Wel is zo'n rad zien draaien?
youtube.com/video/5kdTmRiW53A
Dag 6 - 7 februari
Inmiddels weet ik waar ik in en uit moet stappen, dus rond de middag hetzelfde ritueel als gisteren. En ge-start met een bezoek aan het jazz-mu-seum, het
Louisiana State Museum dat de historie van de jazz en New Orleans blues verlelt met o.a. veel instrumen-ten op leeftijd. Daar zitten zelfs zelg-gemaakte exemplaren bij van het be-gin van de
vorige eeuw, heel bijzonder. Het toeval, dat het museum deze week iedere dag live-optredens verzorgd ivm. een themaweek en zo konden we genieten van ruim een uur heerlijke blues met daar
tussendoor telkens een klein stukje info over de historie van de NO-blues en aanverwante stij-len zoals de ragtime, de dixieland en de jazz. Daarna genoten van gezel-schappen op straat om
vervolgens verschillende live-optredens te bezoe-ken in gelegenheden in de French-men-, de Decatur- en Bourbon Street. Heerlijk al die muziek om je heen en zelfs regelmatig door elkaar, lopende
door deze beroemde straten. Na in de tuin van de wereldberoemde blues/-jazzmuzikanten nog even op de foto te zijn gegaan met Fats Domino, lang-zaam afscheid genomen van deze bijzondere stad,
waarbij ik de optocht heb moeten missen, helaas,
Mardi Gras Parade (Schendule 2023)
De allerleukste: - Blue Nile live muziek - 532 Frenchman Street
- The Spotted Cat Music Club - 623 Frenchman Street
- House of the Blues - 225 Decatur Street
- Fritzels - 133 Bourbon Street
Het grootste muziekleermomentje van de dag was toch wel deze. Je zou verwachten dat de pianist zijn muziek leest vanaf de bekende notenbalken, maar
niets is minder waar, er zijn helemaal geen noten-balken. Hij heeft een blad vol letters die staan voor bepaalde accoorden en binnen die accoorden impro-viseert jij. Dit betekent dat geen enkele
uitvoering
van hetzelfde nummer, hetzelfde klinkt. Gaaf hoor. Blues de muziek vanuit het hart en de ziel geschre-ven, gecomponeerd en gebracht.
Morgen weer het vliegtuig in om de USA te verlaten
en Midden-Amerika in te trekken, te beginnen in de hoofdstad van Mexico, Mexico City.
Dag 7 - 8 februari (reisdag)
10.00u richting het Louis Armstrong vliegveld. Vandaag vlieg ik terug naar Dallas Fort Worth en vandaar door te vliegen naar Mexico City. Het is weer erg druk op het vleigveld van Dallas met zijn
enorme hoeveelheid restaurantjes en winkels. Gelukkig kan ik in dezelfde terminal blijven voor American Airlines.
Het kleine Mexicaanse mannetje, dat nog maar net loopt, is druk met het verkennen van de terminal. Mooi kop met gitzwart haar en voorzien van een echte cowboy-sjaaltje.
Het is rond 20.00u wanneer ik aankom op het vliegveld nabij Mexico-City. Even wat €'s om-
zetten in Pesos, die ook met $ aangeduid worden. Beetje verwarrend. Het voordeel van zon-der koffer reizen is, dat je als eerste de aankomsthal verlaat en dat het er barst van de taxi's
Binnen een kwartier in het hotel. In het oude gedeelte waar ik zit, weinig restaurants of winkels zoals wij ze kennen, dus buiten het verkeer, redelijk rustig op straat.
Buicks, Cadilacs of Chrevolets jaren '60 / Salsa / hagelwitte stranden
te palmenstranden.
Lees hier verder!